I eit nøtteskal
I tida før, under og etter den andre verdskrigen blir det skrive mange tekstar med krigen som motiv og tema. Før krigen var formålet å åtvare mot det fleire såg var i ferd med å skje, men også oppfordre til motstand og fredelege løysingar. Under krigen blei lyrikken viktig. Streng sensur gjorde at dikt gjekk frå munn til munn i befolkninga. Dikta gav trøyst og lindring og mante om vidare motstand og samhald. Etter krigen fekk vi fleire romanar som utforska menneskesinnet i møte med den nådelause krigen og vala ein måtte gjere. Den tradisjonelle krigslyrikken med fast rimmønster og form blei erstatta av ein modernistisk nullpunktslyrikk. Følelsen av at verda slik vi kjende ho, var borte for godt, dominerte. I dette nye nullpunktet kom mennesket ofte til kort – verken ord eller forstand kunne formidle eller gripe det som hadde skjedd.